Ongemak
Michael Roco
EUR 16,90
Formaat: 13,5 x 21,5
Pagina aantal: 190
ISBN: 978-3-99107-762-6
Publicatie datum: 17.08.2021
Hoe ik denk als ik kansloos bij de kapper zit en geen kant meer op kan, alleen maar waarnemen wat er om me heen gebeurt. Dan draaien mijn hersenen overuren. Wat mij bezighoudt en verwondert, wil ik delen met wie het maar wil lezen. Het is geen literatuur, je steekt er weinig van op. Je kunt er wel wat mee aansteken.
Kelly kwam terug met een cappuccino en nam naast mij plaats op de bank. Ik moest even mijn evenwicht corrigeren, de bank zakte een beetje in. Kelly ging nu mij onderwerpen aan een diepte interview. Hoe lang geleden ik voor het laatst bij de kapper was geweest? Ik vond die vraag al een beetje rieken naar ‘je ziet er niet uit’, maar ik gaf eerlijk antwoord. Week of zes geleden, konden er ook tien zijn. weet ik veel. Natuurlijk vroeg ze wat ik van haar verwachtte. Ik wilde het zakelijk houden. Ik zei maar dat ik me vooral erg stoorde aan mijn vele grijze vrienden boven mijn oren. Met het verzoek of ze die eraf wilde hakken. De rest van mijn hoofd mocht ze naar eigen interpretatie invullen. Of er iets leuks mee doen, kijk maar even. Kelly stelde voor, of ik wel eens overwogen had, het te laten kleuren. Dat had ik inderdaad nooit overwogen. Voordat ik wat kon zeggen, ging Kelly al verder met haar betoog. Je hebt tegenwoordig heel veel spoelingen speciaal voor mannen. Ik zei dat ik daar nog niet over nagedacht had, en dat dit zo zou blijven.
Kelly begreep het wel, het vraaggesprek ging gewoon verder. Waarmee ik mijn haar altijd waste, was de volgende vraag. Weer een lastige, ik zei dat het meestal een groene fles was, maar de laatste tijd, was hij wit. Daar kon Kelly niet zo gek veel mee, ze besloot de vraag nogmaals te stellen, met andere woorden. Ik moest het antwoord echt schuldig blijven. Kelly was een doorzetter en somde een aantal merken op. Op alles zei ik ‘ja’, gevolgd door, ‘misschien toch niet’. Kelly gaf het op, en besloot mij in een stoel bij een wastafel te zetten. Ik wierp nog tegen dat ik net mijn haar gewassen had. Daar had ze niks mee te maken, mijn haren moesten en zouden door haar een behandeling krijgen.
En zo geschiedde, ik nam plaats in een stoel. Kelly vroeg of ik massage wilde. Ik bedankte voor de eer, ik kwam tenslotte voor de koffie. Mijn haren kregen een tweede wasbeurt, en Kelly ratelde haar verkoopbandje af. Mijn hoofdhuid was niet helemaal in orde, zei ze. Maar gelukkig kende ze een product, wat al mijn zorgen weg zou nemen. Ik vroeg me af over welke zorgen ze het had. Voordat ik het wist zat er iets van mint bodylotionachtige kleverige substantie, op mijn hoofd. Alles rook opeens naar mint. "Het kan best even gaan tintelen", zei Kelly triomfantelijk. Ik kon geen kant op, ik voelde me nu al genaaid. Tintelen deed het zeker, ik had het idee dat er ijsblokjes op mijn hoofd stuk getimmerd werden. Gelukkig kwam de douche er weer bij. Eerst te koud natuurlijk, en toen ik net gewend was aan die koude straal, veranderde de temperatuur in bloedheet. Ze deed het er om...
Kelly begreep het wel, het vraaggesprek ging gewoon verder. Waarmee ik mijn haar altijd waste, was de volgende vraag. Weer een lastige, ik zei dat het meestal een groene fles was, maar de laatste tijd, was hij wit. Daar kon Kelly niet zo gek veel mee, ze besloot de vraag nogmaals te stellen, met andere woorden. Ik moest het antwoord echt schuldig blijven. Kelly was een doorzetter en somde een aantal merken op. Op alles zei ik ‘ja’, gevolgd door, ‘misschien toch niet’. Kelly gaf het op, en besloot mij in een stoel bij een wastafel te zetten. Ik wierp nog tegen dat ik net mijn haar gewassen had. Daar had ze niks mee te maken, mijn haren moesten en zouden door haar een behandeling krijgen.
En zo geschiedde, ik nam plaats in een stoel. Kelly vroeg of ik massage wilde. Ik bedankte voor de eer, ik kwam tenslotte voor de koffie. Mijn haren kregen een tweede wasbeurt, en Kelly ratelde haar verkoopbandje af. Mijn hoofdhuid was niet helemaal in orde, zei ze. Maar gelukkig kende ze een product, wat al mijn zorgen weg zou nemen. Ik vroeg me af over welke zorgen ze het had. Voordat ik het wist zat er iets van mint bodylotionachtige kleverige substantie, op mijn hoofd. Alles rook opeens naar mint. "Het kan best even gaan tintelen", zei Kelly triomfantelijk. Ik kon geen kant op, ik voelde me nu al genaaid. Tintelen deed het zeker, ik had het idee dat er ijsblokjes op mijn hoofd stuk getimmerd werden. Gelukkig kwam de douche er weer bij. Eerst te koud natuurlijk, en toen ik net gewend was aan die koude straal, veranderde de temperatuur in bloedheet. Ze deed het er om...