Unexpected royal

Unexpected royal

Miguel Guidée Guidée


EUR 15,90

Formaat: 13,5 x 21,5
Pagina aantal: 186
ISBN: 978-3-99064-829-2
Publicatie datum: 13.10.2020
Het leven van Miguel, een doodnormale jongen van vijftien jaar, verandert van de ene op de andere dag als blijkt dat hij de kroonprins van Spanje is. Een sprookjesachtig, magisch en avontuurlijk verhaal dat tieners en jongvolwassenen zeker zal aanspreken.
Hoofdstuk 1 - De Hotelschool


Ik ben Miguel, 15 jaar oud en woon in Knokke. Ik leid een normaal leven: ik ga naar school en werk in het weekend en in de vakantie in een restaurant in de buurt. Ik wou altijd al kok worden en daarom heb ik voor mijn studie voor de hotelschool Ter Groene Poorte gekozen die in Brugge is gelegen.
Vandaag moest ik vroeger opstaan voor school, normaal sta ik om zeven uur op om de trein van acht uur te nemen naar Brugge, maar doordat ik vandaag praktijkkeuken heb en met mijn vrienden nog heb afgesproken voordat school begint, stond ik vandaag een uurtje vroeger op zodat ik de trein van zeven uur dertig kon nemen.

Ik word wakker van de wekker op mijn gsm. Zuchtend en nog vermoeid doe ik mijn wekker uit, sta op en ga naar beneden voor het ontbijt. Ik kom in de woonkamer en zie dat mijn moeder mijn kokskledij en mijn stadskostuum aan het strijken is. “Goedemorgen,“ zegt mijn moeder tegen me als ze merkt dat ik de woonkamer ben binnengekomen. “Goedemorgen,“ zeg ik al gapend.
Ik loop door naar de keuken en neem een pan uit de kast. Ik zet de pan op het vuur, neem twee eitjes en bakboter uit de koelkast. Vervolgens neem ik peper, zout, dragon en rozemarijn uit de kast. Ik kluts de eitjes in een kom en voeg de kruiden erbij. Als mijn omelet klaar is, neem ik twee boterhammen, leg deze op een bord en leg de omelet tussen de boterhammen. Ik neem nog een tas koffie mee samen met mijn bord naar de woonkamer en ik ga ermee op de zetel zitten om mijn ontbijt op te eten terwijl ik naar het nieuws kijk. Het gaat over een overeenkomst van de koninklijke familie uit Spanje, die vijftig jaar geleden is gemaakt. Het interesseert me niet echt en daarom luister ik er maar met een half oor naar.
Na mijn ontbijt ga ik naar de badkamer om een douche te nemen. Na mijn douche poets ik nog mijn tanden, ik neem een propere boxershort en T-shirt uit mijn kast, trek deze aan en loop vervolgens terug naar de woonkamer om daar mijn stadskostuum aan te trekken want dat is door mijn school verplicht. Als ik ben aangekleed neem ik mijn kokskledij en receptenboek, stop deze in mijn rugzak en vertrek naar de trein.

Als ik in Brugge ben aangekomen, ga ik naar het jongerencafé aan het station, genaamd de Santa Fé, want daar had ik afgesproken met mijn vrienden. Ik kom binnen en ik zie onmiddellijk mijn beste vriendin Liesbeth staan. Zij zit in dezelfde klas maar we zitten ook in dezelfde praktijkgroep. Liesbeth heeft roodoranje haar en sproeten over haar hele gezicht, wat haar heel goed staat. We begroeten elkaar met een kus op de wang.
We bespreken het menu dat we moeten klaarmaken tijdens onze praktijkles. We staan vandaag in het schoolrestaurant. Hier kunnen mensen van buiten de school komen eten, weliswaar moeten ze ervoor betalen zoals in ieder ander restaurant. Uiteraard betalen ze minder dan in een ander restaurant, dit doet de school zodat de leerlingen kunnen leren met klanten om te gaan. Na het bespreken van het menu en nadat we koffie hebben gedronken is het tijd om naar school te gaan.
Als we op de speelplaats zijn aangekomen, gaat de eerste bel en lopen we naar de rij waar we op de leerkracht moeten wachten, bij het tweede belsignaal komt de leerkracht eraan en lopen we samen naar de kleedkamers waar we ons in de gepaste kledij moeten omkleden. Na het omkleden lopen we onmiddellijk door naar de keuken. Als iedereen van mijn groep er is bespreken we samen met de leerkracht het menu, zo kan hij zien of je de les hebt voorbereid en daarna verdeelt hij de taken. Vandaag ben ik de chef van dienst dus moet ik zorgen dat alles vlekkeloos verloopt tijdens de voorbereidingen maar ook tijdens de dienst. Maar als chef ben je ook verantwoordelijk voor het maken van de sauzen. Vandaag wordt er risotto met bos-champignons geserveerd dus ben ik daar ook verantwoordelijk voor, maar deze wordt à la minute gemaakt.

Net voor elf uur komt de leerkracht die lesgeeft in de praktijkzaal, de keuken binnen en komt onmiddellijk naar mij toe. Hij meldt mij dat de service en het eten tot in de puntjes in orde moet zijn omdat er blijkbaar belangrijke gasten komen eten maar meer informatie krijg ik niet. Nadat ik deze informatie heb gekregen was het tijd voor ons om te gaan eten dus liet ik iedereen vertrekken nadat ik zei dat ze kwart voor twaalf terug in de keuken moesten zijn.


Hoofdstuk 2 - De belangrijke gasten


Na het eten keren we terug naar de keuken en ik spreek mijn medeleerlingen toe voordat de service begint.
“Ik heb voordat we gingen eten van meneer Plesear gehoord dat er deze middag belangrijke gasten komen lunchen en daarom moet alles vlekkeloos verlopen. Ik zal telkens van alles proeven en ik zal de borden dresseren. Verder wens ik ieder van jullie een toffe service toe en als er vragen zijn aarzel dan niet om ze te stellen. Ook als er een probleem is kom dan gerust naar me toe. Bedankt voor jullie aandacht, je kan aan het werk gaan. Deze middag hebben we vijftig gasten die binnen twee uur geserveerd moeten zijn en daarna hebben we de zes belangrijke gasten.”

De service begint en onmiddellijk komen de eerste gasten al toe. We serveren een viergangenmenu waarvan de eerste drie vanuit de keuken komen en de laatste, namelijk het dessert, moet de zaal bereiden. Het dessert is sabayon van kriekbier. Het eerste voorgerecht is een garnalencocktail met een groentenkrans, het tweede voorgerecht is een ceviche van zeebaars en als hoofdgerecht serveren we gegrilde Canadese kreeft en risotto met bos-champignons.

De service verloopt vlekkeloos, wat me verbaast maar me toch een opgelucht gevoel geeft, want normaal loopt er altijd wel iets mis doordat er een paar speelvogels in mijn groep zitten. Gelukkig hebben ze voor een keer naar me geluisterd. Ik denk dat het vooral komt doordat de leerkracht hen had verwittigd dat als ze niet naar me zouden luisteren en ik dan ook met klachten bij hem zou komen ze automatisch zouden gebuisd zijn voor de les.
Blijkbaar hadden die belangrijke gasten mij speciaal uitgekozen om de chef van dienst te zijn wat ik als een grote eer moet beschouwen. Na die woorden was ik uiteraard verward, want ik vroeg me natuurlijk af waarom juist ik werd uitgekozen, maar zelfs de leerkracht kon daar geen antwoord op geven.

De belangrijke gasten zijn nu ook aangekomen, dat kan ik zien door de glazen deur die van de keuken naar de zaal leidt. Ik zie dat er eerst twee mannen in een zwart kostuum binnenkomen en beiden hebben ze een oortje in hun oor maar ze hebben ook beiden een zwarte zonnebril op. Daarna komen er een man, vrouw en een tienjarige meisje binnen die heel sjiek gekleed zijn. Na hen komt er nog een man in een zwarte kostuum met een zonnebril en een oortje in zijn oor binnen. Volgens mij zijn de mannen in hun zwarte kostuum de bodyguards, dus moeten de andere drie mensen wel heel belangrijk of beroemd zijn.

Ze eten hetzelfde menu als de andere gasten deden deze middag, want een ander menu was er toch niet voorzien voor hen. Als alle gerechten zijn geserveerd laat ik mijn medeleerlingen naar de speelplaats gaan voor een half uur zodat ze zich kunnen ontspannen na de service. Ik blijf in de keuken want dat was mij opgedragen, wat raar is want normaal mag iedereen na de service genieten van het half uur om te ontspannen.
Als ik al vijf minuten sta te wachten in de keuken op een verklaring waarom ik in de keuken moest blijven, komen de twee leerkrachten de keuken binnen.
“Dat was een superservice die je hebt geleid. Iedereen was zeer tevreden over het eten, zelfs de belangrijke gasten waren in de wolken. Zij zijn nochtans zeer hoogstaand culinaire gerechten gewoon dus met deze willen we je melden dat je dan ook al je punten dubbel en dik hebt verdiend. Ze waren zo tevreden dat ze je eigenhandig willen bedanken en je dan ook nog even willen leren kennen,” zeggen men leerkrachten tegen mij.

Ik ga met mijn leerkrachten mee naar de zaal, maar ik word onmiddellijk tegengehouden door een van de bodyguards. “Even wachten, ik zal je eerst fouilleren. Ik moet zeker weten dat je geen wapens bij je hebt,“ legt de ene bodyguard uit. Ik zeg dat het goed is want ik heb toch geen wapens bij me. “Waarom zou ik wapens bij me hebben, ik ken die mensen zelfs niet,“ zeg ik tegen de man. Hij zegt dat ze dat altijd moeten doen als voorzorgsmaatregel.
Als ik eenmaal ben gefouilleerd mag ik doorlopen tot bij de tafel waar de gasten zitten.
”Goedemiddag, is alles naar wens geweest?“ vraag ik zoals het hoort.
“Zeker weten, het was uitstekend. Maar ga toch zitten en drink iets samen met ons,“ zegt de man tegen me en dus ga ik maar zitten. Mijn leerkrachten zitten ons iets verderop met open mond aan te kijken alsof ze in shock zijn.
“Bedankt, maar zou ik u mogen vragen wie jullie eigenlijk zijn, ik heb niet veel informatie gekregen,“ vraag ik de man. De man die recht tegenover mij zit doet een teken naar de zaalleerkracht dat hij moet komen, wat hij ook onmiddellijk doet.
“Had u nog iets gewenst?” vraagt de leerkracht.
“Jazeker, ik had nog graag een koffie gehad, een rozenbottelthee, een cola en geef deze jongeman ook iets,“ zegt de man tegen mijn leerkracht.

Misschien vind je dit ook leuk :

Unexpected royal

James Aurelien

Bluebell

review:
*verplichte velden