Ik denk dat ik zeker ben

Een oude munt
uit een legering van koper en zilver
is zwart geld



Hoofdstuk 1.
Hoe het begon

„Hippoliet De Stoute mag gaan ophouden,” sprak Kim, die tegenover mij zat op de informatica-afdeling van de bank Spirea. Daarmee werd het voor mij duidelijk dat ik thuis werd afgeluisterd en dat hij mij hiermee uitdaagde. Ik besefte toen dat dit al vele maanden bezig was. Meteen was ook het verband gelegd met de firma Banditu.
Toen dacht ik eraan terug dat ik de dag voordien de telefoon van Christa had opgenomen die even een afgedrukte lijst was gaan halen. Aan de telefoon hoorde ik „Het is Mira, de zuster van Christa.” Mira was één van mijn zes medewerkers op de kwaliteitsdienst van Banditu. Je ziet weer het verband met die firma. Het was dus geen toeval dat ik bij Spirea de taken kreeg van Christa. Zij pestte mij in opdracht. Zij verontschuldigde zich tegenover mij: „Sommige mensen doen alles voor geld.”
Bij Banditu bestond de nieuwe directie uit drie Italiaanse Luikenaars, de P.G.D.D.: Pedro was technisch directeur, Gino commercieel directeur en Duo Dario algemeen directeur. Wordt er niet vaak lachend op gezinspeeld dat dergelijke personen verwijzen naar de georganiseerde misdaad? In dit geval was dit ook de waarheid. Daarom waren de brutale ontslagen bij hun intrede eigenlijk logisch. Toen was het voor mij nog niet duidelijk dat alles om koper en zilver draaide.
Later drong het tot mij door dat de P.G.D.D. probeerde mij voor de rest van mijn leven zonder werk te zetten. Voor ik bij Spirea begon, had ik een informatica-opleiding van drie maanden gevolgd. Wij arriveerden daar met dertien personen voor twaalf plaatsen. Er waren een PC en een bureaustoel te weinig die maandag. De persoon te veel was vrijdag in zeven haasten opgebeld met de vraag om ook de opleiding te starten.
Nog een dag eerder, op donderdag, werd ik door de firma Mimi opgebeld die mij een job aanbood. Ik zegde toe, maar veranderde later van gedachte, omdat ik toch die opleiding wou volgen. De P.G.D.D. wou dit niet, omdat dit mij uitzicht op werk zou bieden. Kan jij je voorstellen hoe uitzichtloos mijn situatie was?



Hoofdstuk 2.
Dubbelzinnig

Mijn pesters voelden zich zeer sterk, omdat er niemand mij geloofde. Hun agressie was dan ook zeer subtiel. Zij gingen niet frontaal in de aanval, maar deden alles dubbelzinnig.
Van de informatie die zij bij mij thuis bekwamen door af te luisteren en die ze herhaalden tegen mij, kon je niet vermoeden dat dit op deze manier werd bekomen. Vaak ging het ook om banale dingen, waar niemand zwaar aan tilt. Toen het voor mij nog niet duidelijk was dat ik thuis werd afgeluisterd, was ik ervan overtuigd dat vrienden van mij in contact waren met Banditu. Ik heb hen hiervoor meerdere keren scheef bekeken. Ten onrechte, weet ik nu. Zou je hier geen paranoia van krijgen?
De P.G.D.D. wist naar welke televisieprogramma’s ik keek en welke krant ik las. Doordat ik werd gevolgd op mijn laptop, beschikte de P.G.D.D. over de manuscripten van ’Brand in Zuiderstad’ en van ’Ik denk dat ik zeker ben’ lang voor zij werden uitgegeven. Ik kreeg boodschappen via televisie, de krant en Newsmonkey.
Meerdere televisiezenders maakten mij het leven zuur met hun provocerende woorden.
In de krant verschenen zinspelingen op wat de afluisteraars bij mij hoorden. De boodschappen waren alledaags en je merkte niet op dat zij tot mij gericht waren. Zou jij mij geloven?
Bij Newsmonkey van Microsoft zag ik op mijn laptop dezelfde pesterijen als op de televisiezenders en in de krant.
De dubbelzinnige woorden op deze drie plaatsen begonnen toen ik bezig was met de dagvaarding van personage Jan van ’Brand in Zuiderstad’.
De moderne informatica maakt het mensen met slechte bedoelingen makkelijk. Wie een laptop hackt, ziet eenvoudig welke mappen en welke Word-documenten recent werden geopend, en kan de feed gebruiken.
Een groep kan zowel in België als in Nederland actief zijn. Vandaag de dag zijn media nog steeds een instrument van macht.
Sommige berichten berustten gewoon op toeval. Dit maakte de situatie nog meer verwarrend. Als ik dacht dat ik zeker was, hoe kan ik jou dan overtuigen?



Hoofdstuk 3.
Groep Bandi

Op de hoofdzetel van de multinational Bandi, waartoe Banditu behoorde, waren vijf managers, onder wie Jempi, Ronny, Rinus en Pierre. Zaten zij daar om verpakkingen te verkopen, of om koper en zilver wit te wassen? Jempi kende mij van Bandion, het onderzoekscentrum van Bandi. Hij had mijn overplaatsing van daar naar Banditu geregeld.
Zij waren niet vies van een zaakje dat kwalijk ruikt. In de jaren negentig was Lender een zeer succesvolle fabrikant. Zij waren gevestigd in de buurt van Hamburg, Duitsland. De twee grootste multinationals ter wereld voor deze producten waren toen het Nederlandse Bembi en het Belgische Bandi. Die eerste bouwde een nieuwe fabriek in de buurt van Hamburg en verkocht onder de kostprijs. De tweede kocht de Nederlandse handelsfirma De Let op die de verpakkingen van Lender verkocht in de Benelux. Op die manier kregen Bembi en Bandi de bloeiende firma Lender failliet. Je kan wel vermoeden dat die verkopers van De Let uitgekookt waren. Een klant in Aalst had ieder jaar tweeduizend speciale producten nodig. Dit type wordt bijna nooit gevraagd in de Benelux. De Let was graag bereid om hiervoor te zorgen, als zij ook de vijftigduizend gewone producten mocht leveren. Zo kwam het dat er daar verpakkingen geleverd werden die achthonderd kilometer verderop vervaardigd waren, terwijl de firma Banditem op veertig kilometer daar vandaan er geen voet aan wal kreeg.
Rinus zou later algemeen directeur worden bij Banditem dat behoorde tot de multinational Bandi. Nog niet zo lang geleden was hij enige jaren algemeen directeur van een firma in Rotterdam. Personage Aimé uit Zuiderstad was nog niet zo lang geleden enige jaren in Rotterdam om er een advocatenkantoor op te richten. Eén pot nat?
Dat het koper en zilver zo belangrijk was, verklaart dat, voorafgaand aan de verkoop van Banditu, Pierre overkwam van de hoofdzetel van Bandi en er enkele maanden de plaats overnam van de algemeen directeur. Hij kwam er aan met zijn deux-chevaux. Een dag later was zijn auto veel gegroeid. Jempi zou over hem tegen mij meedelen dat hij precies deed wat van hem gevraagd werd. Wat bedoelde hij hiermee? Misschien wilde hij een reactie van mij uitlokken om te weten of ik nog altijd zo naïef was. Voordat ik voor die job bij Banditu gekozen werd, was ik hierop getest door Ronny. Hij vertelde dat er bij een klant driehonderdduizend lege verpakkingen geleverd werden, er tweehonderdduizend volle vertrokken waren en er zich geen meer in het magazijn bevonden. Het personeel had gezocht naar die ontbrekende verpakkingen en ze niet gevonden. Ik gaf een flauw antwoord.
Nu begrijp ik dat die man een plaats kreeg in de hoofdzetel van Bandi toen hij als commercieel directeur moest vertrekken bij zijn firma. Wist hij te veel van dat koper en zilver?
Dat ik bij Banditu ben terechtgekomen, is toeval. De kwaliteitsverantwoordelijke Prima had haar ontslag gegeven en verliet de fabriek op 31 januari 1994. Haar opvolgster Seconda begon daar op 1 januari 1994, zodat er een maand was om de job over te dragen. Ik heb Seconda nooit ontmoet, Prima wel. Ik heb haar na twee weken bij Banditu ontmoet op een zaterdagmorgen. Zij had toen een gesprek van twee uur met de algemeen directeur. Nadien had zij met mij een gesprek voor de overdracht van de job. Wat gebeurde daar allemaal? Waarom mocht ik Seconda niet ontmoeten?
Naar mijn mening heeft Banditu Seconda op een schandalige manier behandeld. Een bekwaam persoon zet je na twee maand niet bij het vuilnis. De meest waarschijnlijke uitleg is, dat Banditu een vriendendienst wou bewijzen aan Prima, door maatregelen te nemen voor haar terugkeer. Zij had al veel gunsten gekregen, omdat haar vader er baas was van de drukkerij. Zij volgde tijdens haar werkuren op kosten van de firma een opleiding van twee jaar voor veiligheidsverantwoordelijke niveau 1. Zodra zij dat diploma op zak had, vertrok zij naar een andere fabriek om haar diploma en ervaring te gelde te maken.
Dan kwam de groep Bandi met de mededeling dat zij een aantal fabrieken afstootte. De toenmalige directie van Banditu deed een voorstel voor management buy-out. Dan was het voor Prima een buitenkans om hier ook bij te horen. Jij zou toch ook willen terugkeren? Zij had daarbij de steun van Hippoliet en Melanie De Stoute, de bazen van de firma Bandira, die ook tot de groep Bandi behoorde. Zij waren zeer goed bevriend met Prima en haar vader. Die bedrukte zeer veel jerrycans en flessen voor de firma Gega, waarvoor alle commerciële verrichtingen verliepen via Bandira. Dit vertegenwoordigde veertig procent van de omzet van Banditu.
Melanie De Stoute wilde absoluut dat Prima terugkeerde, maar Jempi wilde mij daar hebben. Die had een hogere positie. Banditu, Bandira en Bandion rapporteerden aan hem.
Voor de overname van Banditu was de samenwerking tussen Banditu en Bandira zeer goed geregeld. Bandira verkocht alle producten voor Gega en ook alle standaardproducten. Zij waren vlak bij Gega gevestigd. Van de standaardproducten verkochten zij onder andere ook kleine hoeveelheden. Banditu verkocht de producten die specifiek waren voor één bepaalde klant. Het was gespecialiseerd in middelgrote series. Een specialist van koper en zilver noemde de handel van Bandira „goeie business”.



Hoofdstuk 4.
Werk

Als de P.G.D.D. erin slaagt om mij bij iedere firma uit te dagen met de informatie die zij bekomt door mij af te luisteren, moet zij ook in staat zijn om bij iedere firma te bekomen dat ik word ontslagen. Ik mag eigenlijk van geluk spreken dat zij het leuker vonden om mij te treiteren, dan om mij zonder werk te zetten. Dit zou mij in zeer grote problemen gebracht hebben.
Wanneer je de krant leest, stel je vast dat er zich nog mensen in mijn situatie bevinden. Dit is mogelijk doordat de P.G.D.D. zo wijdverspreid is en zich in alle geledingen bevindt. De pesters blijven steeds buiten schot. Als het toch tot een rechtszaak zou komen, wordt er met opzet een procedurefout gemaakt, waardoor alle verdachten vrijuit gaan. Wie nooit ofte nimmer nog werk kan vinden, zijn huwelijk hierdoor op de klippen ziet lopen, en zijn huis niet meer kan afbetalen, rest nog maar één uitweg.



Hoofdstuk 5.
Banditu 1

Het leek mij ook geen toeval dat bij Banditu de vroegere commercieel directeur Mark compleet overspannen was geraakt. Na een afwezigheid van een jaar slaagde hij er niet in om langer dan twee uur bij Banditu aanwezig te zijn. Na twee weken kwam hij niet meer opdagen. Werd hij thuis ook afgeluisterd? Hij is eraan bezweken. Als commercieel directeur wist hij aan welke firma’s voor koper en zilver geleverd werd. Hij had mij gevraagd om afgekeurde goederen niet automatisch te laten terugkeren. In sommige gevallen zou hij bij zo’n firma langsgaan om ter plaatse een vergoeding overeen te komen. De ondankbaarheid van de P.G.D.D. werd duidelijk. Mark had gretig meegedaan met de smerige praktijken van hen. Toch lieten zij hem vallen als een baksteen. Zonder mededogen.