Het Universum en de mens

Het Universum en de mens

B.F.P. Bruins


EUR 13,90

Formaat: 13,5 X 21,5
Pagina aantal: 66
ISBN: 978-3-99048-441-8
Publicatie datum: 23.11.2016

Uittreksel:


Om nu te zeggen dat ik een schrijver ben, nee helemaal niet. Ja, rapporten over onderzoeken en voortgang over projecten. Maar iets over je ervaringen schrijven van het werken met allerlei mensen van diverse pluimage over het grootste deel van de wereld waar ik mocht werken, nee dat was nu niet mijn ideaal als bezigheid.
Na mijn pensionering had ik redelijk wat afleiding om de dagen door te komen, zonder een moment van verveling, en ondanks dat de dagen goed gevuld waren, spookte er continu een gedachte door mijn hoofd die me zei: je moet de vele gesprekken met de diverse mensen over hun levensinzicht ook met betrekking tot hun religie op schrift zetten.
Het resultaat was dat ik inderdaad ben gaan schrijven, maar het kostte wel enige jaren, waarbij het vaak gebeurde dat terwijl ik iets op papier zette, ik de opdracht kreeg het iets te wijzigen opdat het meer met de werkelijkheid strookte.
Ik begin met een globale indruk van het universum, want daar zijn we met ons Melkwegstelsel een onderdeel van. Het geheel geeft duidelijk aan dat er ontwikkeling plaatsvindt, en wat niet in balans is, wordt weggenomen. Hetzelfde zien we ook op aarde, maar dan met al hetgeen wat leeft: wat zich niet meer ontwikkelt, verdwijnt.
Veel mensen zoeken antwoorden over het leven waar veelal geen antwoord op gegeven wordt en ik hoop van harte dat dit schrijven voor velen daarbij tot steun zal zijn.




Universele energie??!!

Hoe het zou kunnen zijn, dit volgens de gedachtegang van een leek.
Met de mogelijkheid dat het ook zo is.
Met daarbij de vraag: ‘Wat is het doel van de evolutie, als God al alles weet?’
Of is de Heer een ‘Schepper’ die het universum bezig is te vervolmaken?
Deze vragen zijn tijdens mijn werkzame leven steeds naar voren gekomen.

Om te beginnen ben ik vrij direct na de Tweede Wereldoorlog als scheepswerktuigkundige gaan varen op de grote vaart, waarvoor ik de eerste jaren in de oorlog mijn eerste opleiding deed.
Na ruim tien jaar gevaren te hebben, ben ik twee jaar in Nederland aan het werk geweest, de rest van mijn werkzaam leven heb ik aan projecten in en voor het buitenland besteed.
Deze werkzaamheden behelsden vaak een intensieve samenwerking met de lokale bevolking van verschillende disciplines wat opleiding betrof, alsook een diversiteit aan religies.
De projecten waarbij ik betrokken was, waren van divers kaliber en soort. Bij vele werkte ik zelf mee, bij andere was het meer een management-, dan wel een adviserende functie.
Van groot belang in bijna alle projecten was dat de mensen vertrouwen in je kregen en hielden, waarbij in veel landen veel van je geduld werd vereist.
Hierdoor kreeg je wel meer contact met de mensen. Familiebanden waren voor de meesten zeer belangrijk, maar ook de religie was op de achtergrond constant aanwezig.

Het bleek al gauw dat ook bij hen diverse vragen leefden, waar niemand eigenlijk een duidelijk antwoord op had gekregen.Men moest dit maar gewoon aanvaarden als behorende bij het leven.
De vraagstellingen hadden veel overeenkomsten met de vragen die ook in de westerse wereld werden en nog steeds worden gesteld.

In het kort komt het hierop neer:
1 Waarom laat de Schepper oorlogen toe?
2 Waarom moeten mensen zoveel pijn lijden, zowel lichamelijk als geestelijk?
3 Waarom gaan baby’s soms al in de moederschoot dood, of sterven ze van honger of ziekte?
4 Waarom bestaan misdaad en wantrouwen?
5 Waarom worden er daags miljarden kleine en grotere levens geboren om vrijwel direct weer opgegeten te worden?

De vraag die je dan zou kunnen stellen is: ‘Heeft leven dan geen waarde?’
De mensheid, althans het grootste deel, neemt aan dat de Schepper alles bestuurt, ons dus ook.
Dit is echter een aanname, want als dit zo zou zijn waren wij niet nodig want dan wist de Schepper alles al. Maar dit alles in overweging nemende, zowel de aarde als het universum met zijn miljaren sterrenstelsels, blijkt de hele boel zich nog steeds te ontwikkelen en daar zijn wij als mens, dier en plant een onderdeel van.

Maar de uiteindelijke vraag waarom wij hier aan wezig zijn, is een vraag die door welke religie dan ook niet beantwoord wordt, alleen bij volgelingen van Boeddha vond ik een begrijpelijk antwoord, namelijk: hier wordt de ziel sterk van.
Dit antwoord was al heel wat, maar voor mij niet voldoende.
Aangezien ik er niet uitkwam, dacht ik: nu eens niet naar boven kijken, maar zelf boven gaan zitten en rondkijken. Het is heel wonderlijk wat een mens dan in gedachten meemaakt en kans ziet om dingen op een andere manier te benaderen.
Het bleek dat wat in het heelal gebeurde en nog steeds gebeurt, ook op aarde plaatsvond (en plaatsvindt). Dat wat niet stabiel is, wordt verwijderd, zoals bijvoorbeeld zonnen, om het betreffende zonnenstelsel weer in balans te krijgen.
Op aarde verdwijnen plantensoorten dan wel dieren alsook de mens waarbij vermoedelijk de ontwikkeling van diverse groepen is stil gaan staan dan wel een te korte tijd voor eventuele mutatie aanwezig was.
Alles gaat in het universum in miljarden: sterrenstelsels, sterren, planeten, maar ook op aarde. Alles wat wij levende wezens noemen, alles gaat in miljarden.
Velen verdwijnen al dezelfde dag of na een paar dagen. De vraag blijft zich dus steeds weer opdringen: ‘Heeft het leven dan geen waarde?’

Naar mijn mening moeten we het LEVEN helemaal los zien van een aards lichaam, anders kom je er niet uit met je vragen.
Als we het aardse lichaam alleen maar zien en accepteren als een vervoermiddel om het LEVEN
ten dienste te zijn, wordt de zaak mijns inziens veel duidelijker, het lichaam heeft alleen maar een dienende functie en is als zodanig slechts van tijdelijke waarde.
Dit geldt voor plant en dier en dus ook voor de mens en vermoedelijk ook voor leven op andere werelden waar dan ook in het universum.
Om ons lichaam een ondergeschikte functie te verlenen, moeten we wel een ingebakken gevoeligheid loslaten. Dit zal voor velen een ongekende stap zijn en waarschijnlijk voor velen onoverkomenlijk.
Ons aardse lichaam geeft wat het gedurende zijn bestaan aan alle mogelijke ervaringen
ondergaat en doorstaat, door aan onze eigen ik.

Onze eigen ik is een zeer klein deeltje van de UNIVERSELE ENERGIE. Onze ervaringen met fijne dingen alsmede met negatieve zaken worden dan ook deel van kennis van deze U.E.
Ik noem het ook universele energie en geen energiebron, want een bron heeft afmetingen en dat is hier niet van toepassing.
Hier op aarde gebeurt eigenlijk hetzelfde wat er in het universum gebeurt, namelijk wat niet levensvatbaar is verdwijnt maar komt in diverse, andere hoedanigheden weer tevoorschijn.
Laten we ons daarom eerst eens richten op het universum en daar, voor zover we als leek een oordeel mogen vellen, de eigen gedachten daarover uitspreken, dus bij dezen.




Het universum

’s Nachts bij heldere hemel en nieuwe maan en buiten het licht van steden en dorpen, is de sterrenhemel indrukwekkend.
Gemakkelijk achteroverliggend wordt een mens stil en denkt algauw: wat ligt er achter al die sterren? En daarachter? En daar weer achter?.
Het blijkt dat ons bevattingsvermogen bij lange na niet toereikend is om deze vraag te beantwoorden of ook maar enig inzicht te krijgen.
Om enigszins een idee te krijgen van de oneindigheid van het heelal moeten we ons begrip van tijd en snelheid proberen los te laten. Want het heelal is oneindig. Waaraan moet je de snelheid van iets afmeten, en ook de tijd? Wanneer is alles begonnen? Niet bij de BIG BANG, want voor de ontploffing was er waarschijnlijk al iets. Misschien wel een verzameling materie vanuit zogenaamde zwarte gaten uit een vorig heelal.

Dus een allereerste begin zou er nog voor de ontploffing geweest kunnen zijn. Het eigenaardige feit doet zich voor dat sterrenstelsels zich met steeds grotere snelheid verwijderen, terwijl normaliter na een ontploffing de verwijderingssnelheid langzaam maar zeker zal afnemen, dit door de aantrekkingskracht van de massa van deze stelsels.
Er is dus een krachtenspel die de vertraging tenietdoet en in plaats hiervan een versnelling teweegbrengt.


Om nu te zeggen dat ik een schrijver ben, nee helemaal niet. Ja, rapporten over onderzoeken en voortgang over projecten. Maar iets over je ervaringen schrijven van het werken met allerlei mensen van diverse pluimage over het grootste deel van de wereld waar ik mocht werken, nee dat was nu niet mijn ideaal als bezigheid.
Na mijn pensionering had ik redelijk wat afleiding om de dagen door te komen, zonder een moment van verveling, en ondanks dat de dagen goed gevuld waren, spookte er continu een gedachte door mijn hoofd die me zei: je moet de vele gesprekken met de diverse mensen over hun levensinzicht ook met betrekking tot hun religie op schrift zetten.
Het resultaat was dat ik inderdaad ben gaan schrijven, maar het kostte wel enige jaren, waarbij het vaak gebeurde dat terwijl ik iets op papier zette, ik de opdracht kreeg het iets te wijzigen opdat het meer met de werkelijkheid strookte.
Ik begin met een globale indruk van het universum, want daar zijn we met ons Melkwegstelsel een onderdeel van. Het geheel geeft duidelijk aan dat er ontwikkeling plaatsvindt, en wat niet in balans is, wordt weggenomen. Hetzelfde zien we ook op aarde, maar dan met al hetgeen wat leeft: wat zich niet meer ontwikkelt, verdwijnt.
Veel mensen zoeken antwoorden over het leven waar veelal geen antwoord op gegeven wordt en ik hoop van harte dat dit schrijven voor velen daarbij tot steun zal zijn.




Universele energie??!!

Hoe het zou kunnen zijn, dit volgens de gedachtegang van een leek.
Met de mogelijkheid dat het ook zo is.
Met daarbij de vraag: ‘Wat is het doel van de evolutie, als God al alles weet?’
Of is de Heer een ‘Schepper’ die het universum bezig is te vervolmaken?
Deze vragen zijn tijdens mijn werkzame leven steeds naar voren gekomen.

Om te beginnen ben ik vrij direct na de Tweede Wereldoorlog als scheepswerktuigkundige gaan varen op de grote vaart, waarvoor ik de eerste jaren in de oorlog mijn eerste opleiding deed.
Na ruim tien jaar gevaren te hebben, ben ik twee jaar in Nederland aan het werk geweest, de rest van mijn werkzaam leven heb ik aan projecten in en voor het buitenland besteed.
Deze werkzaamheden behelsden vaak een intensieve samenwerking met de lokale bevolking van verschillende disciplines wat opleiding betrof, alsook een diversiteit aan religies.
De projecten waarbij ik betrokken was, waren van divers kaliber en soort. Bij vele werkte ik zelf mee, bij andere was het meer een management-, dan wel een adviserende functie.
Van groot belang in bijna alle projecten was dat de mensen vertrouwen in je kregen en hielden, waarbij in veel landen veel van je geduld werd vereist.
Hierdoor kreeg je wel meer contact met de mensen. Familiebanden waren voor de meesten zeer belangrijk, maar ook de religie was op de achtergrond constant aanwezig.

Het bleek al gauw dat ook bij hen diverse vragen leefden, waar niemand eigenlijk een duidelijk antwoord op had gekregen.Men moest dit maar gewoon aanvaarden als behorende bij het leven.
De vraagstellingen hadden veel overeenkomsten met de vragen die ook in de westerse wereld werden en nog steeds worden gesteld.

In het kort komt het hierop neer:
1 Waarom laat de Schepper oorlogen toe?
2 Waarom moeten mensen zoveel pijn lijden, zowel lichamelijk als geestelijk?
3 Waarom gaan baby’s soms al in de moederschoot dood, of sterven ze van honger of ziekte?
4 Waarom bestaan misdaad en wantrouwen?
5 Waarom worden er daags miljarden kleine en grotere levens geboren om vrijwel direct weer opgegeten te worden?

De vraag die je dan zou kunnen stellen is: ‘Heeft leven dan geen waarde?’
De mensheid, althans het grootste deel, neemt aan dat de Schepper alles bestuurt, ons dus ook.
Dit is echter een aanname, want als dit zo zou zijn waren wij niet nodig want dan wist de Schepper alles al. Maar dit alles in overweging nemende, zowel de aarde als het universum met zijn miljaren sterrenstelsels, blijkt de hele boel zich nog steeds te ontwikkelen en daar zijn wij als mens, dier en plant een onderdeel van.

Maar de uiteindelijke vraag waarom wij hier aan wezig zijn, is een vraag die door welke religie dan ook niet beantwoord wordt, alleen bij volgelingen van Boeddha vond ik een begrijpelijk antwoord, namelijk: hier wordt de ziel sterk van.
Dit antwoord was al heel wat, maar voor mij niet voldoende.
Aangezien ik er niet uitkwam, dacht ik: nu eens niet naar boven kijken, maar zelf boven gaan zitten en rondkijken. Het is heel wonderlijk wat een mens dan in gedachten meemaakt en kans ziet om dingen op een andere manier te benaderen.
Het bleek dat wat in het heelal gebeurde en nog steeds gebeurt, ook op aarde plaatsvond (en plaatsvindt). Dat wat niet stabiel is, wordt verwijderd, zoals bijvoorbeeld zonnen, om het betreffende zonnenstelsel weer in balans te krijgen.
Op aarde verdwijnen plantensoorten dan wel dieren alsook de mens waarbij vermoedelijk de ontwikkeling van diverse groepen is stil gaan staan dan wel een te korte tijd voor eventuele mutatie aanwezig was.
Alles gaat in het universum in miljarden: sterrenstelsels, sterren, planeten, maar ook op aarde. Alles wat wij levende wezens noemen, alles gaat in miljarden.
Velen verdwijnen al dezelfde dag of na een paar dagen. De vraag blijft zich dus steeds weer opdringen: ‘Heeft het leven dan geen waarde?’

Naar mijn mening moeten we het LEVEN helemaal los zien van een aards lichaam, anders kom je er niet uit met je vragen.
Als we het aardse lichaam alleen maar zien en accepteren als een vervoermiddel om het LEVEN
ten dienste te zijn, wordt de zaak mijns inziens veel duidelijker, het lichaam heeft alleen maar een dienende functie en is als zodanig slechts van tijdelijke waarde.
Dit geldt voor plant en dier en dus ook voor de mens en vermoedelijk ook voor leven op andere werelden waar dan ook in het universum.
Om ons lichaam een ondergeschikte functie te verlenen, moeten we wel een ingebakken gevoeligheid loslaten. Dit zal voor velen een ongekende stap zijn en waarschijnlijk voor velen onoverkomenlijk.
Ons aardse lichaam geeft wat het gedurende zijn bestaan aan alle mogelijke ervaringen
ondergaat en doorstaat, door aan onze eigen ik.

Onze eigen ik is een zeer klein deeltje van de UNIVERSELE ENERGIE. Onze ervaringen met fijne dingen alsmede met negatieve zaken worden dan ook deel van kennis van deze U.E.
Ik noem het ook universele energie en geen energiebron, want een bron heeft afmetingen en dat is hier niet van toepassing.
Hier op aarde gebeurt eigenlijk hetzelfde wat er in het universum gebeurt, namelijk wat niet levensvatbaar is verdwijnt maar komt in diverse, andere hoedanigheden weer tevoorschijn.
Laten we ons daarom eerst eens richten op het universum en daar, voor zover we als leek een oordeel mogen vellen, de eigen gedachten daarover uitspreken, dus bij dezen.




Het universum

’s Nachts bij heldere hemel en nieuwe maan en buiten het licht van steden en dorpen, is de sterrenhemel indrukwekkend.
Gemakkelijk achteroverliggend wordt een mens stil en denkt algauw: wat ligt er achter al die sterren? En daarachter? En daar weer achter?.
Het blijkt dat ons bevattingsvermogen bij lange na niet toereikend is om deze vraag te beantwoorden of ook maar enig inzicht te krijgen.
Om enigszins een idee te krijgen van de oneindigheid van het heelal moeten we ons begrip van tijd en snelheid proberen los te laten. Want het heelal is oneindig. Waaraan moet je de snelheid van iets afmeten, en ook de tijd? Wanneer is alles begonnen? Niet bij de BIG BANG, want voor de ontploffing was er waarschijnlijk al iets. Misschien wel een verzameling materie vanuit zogenaamde zwarte gaten uit een vorig heelal.

Dus een allereerste begin zou er nog voor de ontploffing geweest kunnen zijn. Het eigenaardige feit doet zich voor dat sterrenstelsels zich met steeds grotere snelheid verwijderen, terwijl normaliter na een ontploffing de verwijderingssnelheid langzaam maar zeker zal afnemen, dit door de aantrekkingskracht van de massa van deze stelsels.
Er is dus een krachtenspel die de vertraging tenietdoet en in plaats hiervan een versnelling teweegbrengt.

Misschien vind je dit ook leuk :

Het Universum en de mens

Astrid Hacking

Dubbel Rauw

review:
*verplichte velden