Stiekem gevlucht

Deel 1: Het gezin Verhullen

Sander Verhullen werd op 14 juni 1967 geboren. Samen met zijn twee oudere broers en zijn ouders woonde hij in een buitenwijk van Nijmegen. Sander ontwikkelde zich tot een sociale, rustige jongen die veel op het sportveld te vinden was. Ook op school behaalde hij, tot tevredenheid van zijn ouders, goede resultaten. Net als de meeste van hun vrienden werden alle drie de broers tijdens de lagere school lid van de hockeyvereniging in Nijmegen. Na de lagere school werden Sander en zijn broers ingeschreven op dezelfde middelbare school waar Sander de havo met succes doorliep. Daarnaast wist hij zich op het hockeyveld te ontwikkelen tot een van de betere spelers van zijn team, dat inmiddels voor een groot deel bestond uit zijn vriendengroep van school. Het sociale leven van de jongen was groot en op zijn zestiende begon hij op vrijdagavonden uit te gaan in de stad. Gelukkig zorgde dit niet voor bezorgdheid bij zijn ouders. Hun twee oudere zoons waren al een aantal jaren geleden begonnen met uitgaan dus ze waren er inmiddels aan gewend. Sander kreeg veel vrijheid van zijn ouders en hij maakte daar ook gretig gebruik van. Hij genoot van het op stap gaan met zijn vrienden en was al snel een bekend gezicht in de verschillende kroegen in het centrum van Nijmegen. Met zijn ouders was afgesproken dat hij op stapavonden uiterlijk om 02.00 uur thuis moest zijn, met een groep naar huis moest fietsen en het aan zijn ouders moest laten weten als hij weer thuis was. Hij kon prima leven met deze afspraken en genoot van de vrijheid die hij van zijn ouders kreeg. Tegen het einde van zijn middelbareschooltijd ging hij in de zomer met zijn vrienden een week op vakantie. Meestal gingen deze reizen naar Spanje of Italië om te genieten van het strandleven en het uitgaansleven. Zijn eerste vriendin was hij tegengekomen tijdens een van die vakanties. Het meisje kwam uit Den Haag en ook na de vakantie zag hij haar nog regelmatig. Het duurde uiteindelijk zeven maanden voordat het reizen tussen Nijmegen en Den Haag hen allebei te veel werd en ze de relatie beëindigden. Tijdens het grote eindfeest op zijn school nam hij met zijn vrienden afscheid van hun tijd op de middelbare school. Het was tijd om een studie of een opleiding te gaan volgen en Sander wist, zoals altijd, precies wat hij wilde. Hij schreef zich in bij een hoveniersopleiding in Arnhem. Zijn doel was al vanaf het begin om een eigen hoveniersbedrijf op te starten. Tijdens zijn jeugd hielp hij zijn vader en moeder vaak in de grote tuin van het ouderlijk huis. Vanaf de eerste keer dat hij met zijn ouders in de tuin stond te werken, wist hij dat hij dit voor de rest van zijn leven wilde doen. Zoals zijn ouders gewend waren, zou hun zoon niet van gedachten veranderen en ging hij helemaal op in het werk in de tuin. Tijdens de laatste twee jaar van zijn opleiding was hij stage gaan lopen bij een hoveniersbedrijf in de buurt. Na zijn opleiding bleef hij werken bij het bedrijf waar de stage succesvol was afgerond. Via zijn baas, die zo nu en dan samenwerkte met een Amsterdamse collega-hovenier die met pensioen ging, kreeg hij de kans om een hoveniersbedrijf over te nemen in Amsterdam-Noord. Deze kans greep hij met beide handen aan. Met de hulp van zijn ouders was hij erin geslaagd om een driekamerappartement te kopen niet ver van zijn nieuwe bedrijf vandaan. Het duurde niet lang voordat de sociale Sander erin was geslaagd om een goed leven in Amsterdam op te bouwen. Het leven in de stad beviel hem. Hij ontmoette veel nieuwe mensen en maakte nieuwe vrienden met wie hij regelmatig wat ging drinken of eten in de binnenstad. Hoewel zijn bedrijf kleinschalig was, liepen de zaken goed. Naast het onderhouden van tuinen van klanten was hij na een halfjaar begonnen met het kweken en verkopen van planten. Vrijwel direct na zijn verhuizing naar Amsterdam schreef hij zich in bij een hardloopvereniging. Sinds zijn vijftiende liep hij regelmatig hard en genoot hij van de rust tijdens zijn hardlooprondjes. Met een aantal leden van de Amsterdamse vereniging ging hij elke zaterdag een grote ronde door Amsterdam lopen. Op een zekere zaterdagochtend vroeg was de groep met de pont het IJ overgestoken om een ronde door de binnenstad van Amsterdam te lopen. De route liep onder andere door het Vondelpark waar Sander altijd graag liep. Terwijl de groep door het Vondelpark rende, liep hij de blonde Anne tegen het lijf die met twee vriendinnen door hetzelfde park aan het hardlopen was.

Anne Jansen was op 21 november 1966 geboren in Bloemendaal. Haar vader werkte destijds voor een grote multinational die was gevestigd in Amsterdam. De moeder van Anne gaf Nederlandse les op een middelbare school in de buurt van hun huis. Net na haar vijfde verjaardag verhuisde het gezin naar Ierland voor het werk van haar vader. Het gezin kwam aan het einde van de zomervakantie aan in het land en Anne moest een week na aankomst al beginnen op de katholieke basisschool waar ze was ingeschreven. Haar zusje zou het jaar daarop ook op dezelfde school starten. Binnen een halfjaar begon Anne, mede dankzij het vele oefenen thuis met haar ouders, goed Engels te praten en kon ze prima meedraaien op school. Ook waren de eerste vriendinnen al bij het gezin thuis geweest. Het leven in Ierland was rustig en ontspannen. Het gezin maakte veel uitstapjes door het land heen en genoot van de rust. Toen Anne bijna tien jaar was, verhuisde het gezin naar Hongarije. Het bedrijf waarvoor haar vader werkte, was net begonnen met hun zaken in dat land en wilde graag dat haar vader de leiding nam over de zaken in het land. In Hongarije waren de kinderen ingeschreven op de Amerikaanse school. Deze school kende ook een Nederlandse club waar het sociale leven van het gezin zich voor een groot deel afspeelde. Door de aanzienlijke hoeveelheid Nederlandse leerlingen werden er ook Nederlandse lessen gegeven, en daarvoor was de moeder van Anne meer dan geschikt. Anne en haar zus groeiden op in een omgeving waar sport een belangrijk deel van het leven was. Vooral op de Amerikaanse school voerde sport de boventoon. Beide zussen speelden verdienstelijk basketbal en zaten allebei in een van de schoolteams. De teams speelden wedstijden tegen elkaar en tegen andere scholen. Regelmatig gingen de teams ook naar het buitenland om daar wedstrijden te spelen. Vooral de Amerikaanse school in Oostenrijk werd regelmatig bezocht of ontvangen. Op haar zeventiende verhuisde het gezin terug naar Nederland. Haar ouders wilden haar en haar zus de mogelijkheid geven de laatste jaren van hun schooltijd af te maken in Nederland om vervolgens ook een studie te kunnen volgen in Nederland. Doordat de kinderen tijdens het verblijf van het gezin in het buitenland Nederlandse lessen hadden gevolgd, waren er geen grote problemen geweest om weer hun school op te kunnen pakken in Nederland. Na het afronden van het Gymnasium in Bloemendaal was Anne ingeloot voor de studie geneeskunde in Amsterdam. Ze verhuisde van haar ouderlijk huis naar Amsterdam-Zuid waar ze een kamer huurde op de bovenste verdieping van een studentenhuis. Zonder grote problemen werden de studie en de coschappen afgerond waarna ze solliciteerde voor een opleidingsplaats tot neuroloog. In het VU medisch centrum kon ze beginnen aan haar zesjarige specialisatie.

Na hun eerste ontmoeting in het Vondelpark ontwikkelde de relatie van Sander en Anne zich in hoog tempo. Nog geen jaar na hun eerste ontmoeting in het Vondelpark kwam Anne bij Sander wonen in het driekamerappartement in Amsterdam-Noord. In het voorjaar van het jaar 1997 ging het stel op vakantie naar Ierland om twee weken rond te rijden langs de Ierse westkust. Anne wilde Sander graag het huis laten zien waar ze met haar ouders en haar zus zoveel jaren geleden woonde. Tijdens de vakantie in Ierland vroeg Sander Anne ten huwelijk. Niet lang na de vakantie werd Anne zwanger. Op 1 mei 1998 werd zoon Max geboren. Na een uitgebreide voorbereiding trouwde het stel eind zomer van datzelfde jaar. Een klein jaar na de bruiloft besloten ze de drukte van Amsterdam achter zich te laten en verhuisden ze naar het rustige Zuid-Limburg. Zeker gelet op de baan die aan Anne werd aangeboden in het ziekenhuis van Maastricht was de keuze snel gemaakt. Sander wist zijn bedrijf in Amsterdam-Noord voor een mooi bedrag te verkopen. Met de winst van de verkoop kocht hij in het Zuid-Limburgse dorp Brunssum een aanzienlijk groter bedrijf. Het bedrijfspand lag op een kleine dertig kilometer van hun nieuwe huis, een verbouwde boerderij net buiten het dorpje Eperheide. Het woonhuis was omringd door een grote tuin waarin Sander meteen na de verhuizing een grote zandbak maakte voor Max. Het huis was gekocht met het oog op gezinsuitbreiding die dan ook niet lang op zich liet wachten. Op 19 juni 1999 werd Merel geboren in het ziekenhuis van Maastricht en was het gezin Verhullen compleet.