Het glazen penthouse

Het glazen penthouse

Lies van Dalen


EUR 18,90

Formaat: 13,5 x 215,5
Pagina aantal: 184
ISBN: 978-3-99107-535-6
Publicatie datum: 22.04.2021
Relatietherapeute Caroline heeft haar leven min of meer op de rol. Ze woont in een glazen penthouse tegenover de Kuip in Rotterdam. Dan wordt ze getroffen door een herseninfarct. Kan ze nog ooit haar werk doen? Is haar relatie hiertegen bestand? Het Glazen Penthouse is een openhartig, waargebeurd verhaal. De rode draad in dit verhaal is dat je altijd nog door kunt en jezelf niet moet verliezen.
Inleiding
Ze zakten door het bed, de eerste keer dat hij bij haar sliep; het bed was niet meer ingesteld op bepaalde capriolen.
Dit was een van de mooiste dagen/nachten uit Caroline’ s leven. Ze dacht eindelijk in haar virtuele sprookjeswereld beland te zijn. Het liep anders…
In het glazen penthouse dat uitkijkt op de Kuip in Rotterdam is het leven altijd spannend. Caroline heeft hier een van haar praktijken relatie- en psychotherapie en seksuologie. Ze verblijft hier regelmatig. Het leven van Caroline is net een soap, en soms een thriller. Het is in ieder geval nooit saai. Een leven zonder spannende gebeurtenissen is aan haar niet besteed. Soms geven die gebeurtenissen haar inspiratie en inzicht, maar regelmatig drijven zij haar ook tot wanhoop. De wanhoop is een duister gevoel, dat moeilijk verklaard kan worden.
Caroline kan niet zonder spanning; als het er niet is, creëert zij het zelf.
Thor, haar goede vriend en collega (psychotherapeut), vertelt haar: als je geen spanning ervaart, creëer je het zelf wel, omdat je blijkbaar er niet meer zonder kunt en het je iets positiefs oplevert. Zo wen je eraan en op den duur gaat het automatisch. Het levert je iets positiefs op wat je wilt behouden. Ja, zo werkt het in het brein. Je hoeft er niet eens veel voor te doen.
Ze herkent dit patroon ook bij haar cliënten en vertelt hen dat, met het gelijktijdige besef hoe moeilijk het is een patroon te doorbreken dat door de jaren heen is aangeleerd. Nieuw gedrag aanleren vergt inzicht, vastberadenheid en veel oefening. Voor menigeen is het moeilijk die inspanning te leveren.
Een mens wordt gevormd door wat men heeft meegemaakt en hoe men daarmee is omgegaan. Het lijkt of bepaalde gebeurtenissen steeds weer terugkeren in haar leven. Caroline trekt het blijkbaar zelf aan, vormt haar eigen levenservaringen. Innerlijke strijd is vergelijkbaar met sumoworstelen. Je dreigt buiten de ring geduwd te worden en je duwt terug om weer in de ring te komen. Gevolg is dat je wéér in dezelfde situatie belandt, die je al eerder hebt meegemaakt. Het patroon begin je te herkennen keer op keer. Het is de reden waarom zo veel mensen uiteindelijk bij Caroline op de (sofa) belanden. Hoe kan men dit gevecht winnen? Hoe kan het patroon in relatie tot de partner doorbroken worden zodat ‘wij’ verder kunnen met elkaar. En zij daardoor verder met zichzelf? Dat is een van de cruciale vragen.
Caroline voelt zich thuis in haar penthouse én heeft geleerd zich ook in haar lichaam thuis te voelen. Ze heeft veel meegemaakt en dit heeft haar gelukkig minder onzeker gemaakt.

In de avond, als de schemering valt, gaat Caroline regelmatig voor de open haard zitten. Ze zet dan wat operamuziek op - ze houdt van drama - en schenkt een blond biertje in, droomt dan met een boek in haar hand even weg van de dagelijkse sleur. Af en toe gooit ze een nieuw blok hout op het vuur en staart ze een tijd in het vuur terwijl ze met de pook het vuur beheert. Ze komt dan tot rust; even geen spanning. Dat kan ook weleens fijn zijn. Ze heeft in de loop der jaren geleerd op gezette momenten te ontspannen en te genieten. Anders houdt ze dit leven niet vol. Ze geniet van goede gesprekken met vrienden, maar kan ook goed alleen zijn zonder daarbij het gevoel te hebben dat ze iets moet doen. Ze houdt van bier en champagne. Als het maar bubbels heeft. Dat laatste heeft ze het liefst ook in haar eigen leven. Ze leeft graag een sprankelend, inspirerend en warm leven. Het bier moet bubbelen, de verhalen moeten van de tong rollen en de open haard op gezette tijden aan. In die wereld is alles mogelijk. Echt alles, en ze schuwt weinig. Grenzen kan ze makkelijk verleggen. En er zelfs af en toe overheen gaan. Tot bepaalde hoogte, want ze kan niemand schaden, soms alleen zichzelf.
Toch is het leven van Caroline niet gelopen zoals zij graag had gezien. Als jonge meid had ze dromen. In die dromen speelden haar man, kind, haar ouders, haar vrienden, acteren en een eigen praktijk voor relatietherapie een belangrijke rol. Waar ze toen geen rekening mee had gehouden, zijn de tegenslagen die ertoe dwingen die dromen opzij te zetten en de harde realiteit te accepteren. Als je jong bent, houd je er geen rekening mee dat het gezinsleven niet over rozen gaat, dat je enige kind voor een leven in het buitenland kiest met haar liefde. En dat je ineens in je kern van je zijn geraakt kunt worden door een ziekte.
Caroline heeft een aantal bittere pillen moeten slikken. Alice in Wonderland verwerd tot Caroline in verwonderingsland. De roze droom was geen roze droom meer maar een tijdlang een angstige nachtmerrie waarin je maar één ding denkt: Raak ik nu alles kwijt? Ontglipt de droom mijn vingers?
Haar droomwereld is nog steeds een wonderland, maar het is een wonderland waarin een donkere mist is verschenen met af en toe dreigende donderwolken. Ze ziet toe dat een heldere horizon aan het verdwijnen is en dat de wolken die de zon en de sterren aan haar sprankelende ogen openbaren soms in een mist veranderen. Maar dan ineens is er die donkere mist. Is dit haar lot? Heeft ze dit verdiend? Heeft ze dit over zichzelf afgeroepen of is het haar overkomen?
Wat gebeurd is, is gebeurd. Het enige dat telt is het nu. Een tijdmachine is nog niet uitgevonden en het verleden kan in de toekomst niet meer veranderd worden. Het kan hooguit geheeld worden. De scherven kunnen weer aan elkaar gelijmd worden, maar de uitkomst zal nooit meer zijn zoals gedroomd. Een nieuw pad zal worden ingeslagen, een nieuw inzicht zal verworven moeten worden waarin de scheuren van het verleden weliswaar nog zichtbaar zijn, maar niet meer zo veel pijn doen. En ondanks alles probeert ze toch de toekomst positief te zien.

Dit boek is voornamelijk gebaseerd op non fictie verhalen, over een relatietherapeut van Rotterdam (Caroline) voor en na een herseninfarct, wat met allerlei gevolgen gepaard gaat: soms fijn en soms desastreus. Als het haar tegenzit, is er alleen nog een weg naar boven. Dit probeert ze zich constant voor te houden. Dus ook haar cliënten geeft ze deze inspiratie. Het zijn er veel. Zij hebben iemand verloren of verkeren in disbalans tussen blijven of scheiden. Ze helpt hen met hart en ziel. . Het boek gaat over haar nieuwe liefde, rouwen, ziekten, cliënten, vrienden, dochter, kleinkinderen, familie, ex-man et cetera.

Inmiddels heeft Caroline een kleindochter, waar ze gek op is. Ze reist elk jaar naar Australië waar haar dochter woont. Maar ze heeft een hekel aan reizen gekregen. Het is haar te veel geworden, elke jaar zo’n eind te reizen. En toch doet ze het omdat ze haar kinderen wil zien.
Ze is succesvol en heeft verschillende praktijken. Aan de andere kant worstelt ze zelf met allerlei dillema’s zoals de keuze tussen liefde en loslaten, tussen blijven of vluchten, tussen hoop en vrees. Dilemma’s waarmee haar cliënten ook worstelen en die ze daarom zo goed kan herkennen en begrijpen. Een meelevende vrouw die tegelijk op medeleven hoopt. Zoals ieder mens het geen wil geven wat hij of zij ook graag wil ontvangen. En dat is uiteindelijk het geen wat in relatietherapie ook van belang is. Het is een zoektocht naar balans en evenwicht die ons allen verbindt en waar we ons leven lang mee bezig zijn. Ze vraagt zich regelmatig af of de man nog op haar pad zal komen naar wie ze zo verlangt nog op haar pad zal komen. Ze is een van de beste relatietherapeuten, maar bakt er privé zelf niet zo heel veel meer van. Hoewel een relatie van praktisch twintig jaar gehad hebbende is ook niet slecht. En ze heeft een zeer goede band met haar ex-man die tegelijkertijd ook haar maatje is. Het heeft haar veel energie gekost om bij Thomas te blijven en nog meer om bij hem weg te gaan.
Ze hield zielsveel van hem; daarom heeft ze het zolang volgehouden. Na die twintig jaar heeft ze het nooit langer dan twee jaar meer volgehouden in een relatie, in de inmiddels ruim tien jaar dat ze al alleen is. Ze hoopt nog steeds de man van haar dromen tegen te komen. Zou het ooit nog lukken? Denkt ze dan. Zou ik ooit weer zo gelukkig worden met weer een sprankelend leven?
Maar nu is ze half vijftig; toch al een respectabele leeftijd. De angst bekruipt haar om alleen verder te moeten. Ze moet er niet aan denken als een eenzame oude vrijster te sterven. Hier had ze tien jaar geleden geen last van, ze vond haar vrijheid best lekker en kon goed alleen zijn. Maar het gaat nu te lang duren. Wat zal de toekomst voor haar brengen? Vraagt ze zich steeds af.
In haar glazen penthouse naast het Feyenoordstadion komen allerlei cliënten: licht /donker/jong en oud. Samen met Thor reist ze door heel Zuid-Holland om mensen te helpen. En daar genieten ze van, mensen helpen is hun hobby.
Caroline heeft zelf veel relaties gehad, waaronder behoorlijk moeilijke mannen met gedragsstoornissen et cetera. En daar valt ze niet voor niets op, waarschijnlijk omdat ze zelf ook nog wat onzeker was in de liefde. Eigenlijk kan ze iedereen helpen behalve zichzelf. Dit valt haar moeilijk. Tegenwoordig gaat het een stuk beter. Toch voelt zich soms net de psychiater die zelf in de knoop zit en van een goed glas bier of wijn houdt. Ze is een chaoot en dat maakt haar tegelijkertijd grappig. De meeste mensen kunnen het van haar hebben; er zit in ieder geval geen kwaad bij. Soms plant ze dubbele afspraken en toch weigert ze een secretaresse te nemen, ze wil alles zelf in de hand houden. Controle?
Thor is hieraan gewend en zegt relgelmatig: Met jou blijft het spannend; voordat wij ons ooit kunnen gaan vervelen, duikt er wel weer een verrassing op.
Gelukkig werkt ze samen met fijne collega’s, die met haar capriolen weten om te gaan.
Inmiddels ontleent ze haar identiteit niet meer aan een man zoals zoveel vrouwen. De lange tijd dat ze bij haar ex-man, een gerenommeerd architect, was, ging ze mee naar allerlei bijeenkomsten. Thomas heeft meegewerkt aan bijzondere gebouwen, onder andere hotels, waar ze beiden uit dankbaarheid een nacht in de bruidssuite mochten slapen.
Het waren mooie en turbulente tijden. Ze draagt hem een warm hart toe.

Praktisch alles was gecompliceerd met hem maar daardoor ook enorm spannend.
Ze houdt nog steeds van hem, op een bijzondere manier. Zo werkt dat bij vrouwen: zij kunnen ook zonder seks van een man houden. Niet elke vrouw, maar velen wel.
Thomas valt niet te beschrijven, hij lijkt op Ramses Shaffy: een enorme persoonlijkheid waar je niet omheen kunt, dus in de relatie kon ze er ook niet omheen en dat maakt een relatie verdomde lastig.
Ze moest alle zeilen bijzetten en toch heeft ze het haast twintig jaar volgehouden.
Ze heeft er veel van geleerd.
Er is de laatste tien jaar sinds ze single is erg veel gebeurd.

Het stormt enorm en het begint te onweren. Ze staat voor het raam, het gaat zo enorm tekeer in het penthouse, dat ze twijfelt of ze er wel zal blijven staan. Maar iets trekt haar er naartoe, ze ziet allerlei beelden. Het doet haar aan iets onwerkelijks denken. Het lijkt wel een sciencefictionfilm.
Zelfs de lampen beginnen te knipperen. Verbeeldt ze zich dit of is het echt?
Het lijkt wel een droom. Ze schudt met haar hoofd, wat ze doet als ze eng droomt.
Normaal gesproken wordt ze dan wakker, nu niet: het is echt. Blijkbaar heeft ze dit zichzelf onbewust aangeleerd. Dit keer wordt ze niet wakker, het is dus echt…
Soms is ze bijgelovig. Heeft dit iets te betekenen? Is haar vader bij haar?
Ze heeft een spirituele vriendin, waar ze vreemde dingen mee heeft meegemaakt. Ja, lastig hoor, maar ergens wil ze erin geloven. Al is het de loodgieter, zegt Thor; altijd haar goede vriend en collega.
Als jij erin gelooft en je er beter door voelt, moet je dat zeker doen.
Thor beschikt over een gezonde dosis realiteitszin en gelooft zelf niet in al die onzin. Thor heeft een realistische kijk op alles en dat merken we ook met de therapie.
Caroline eigenlijk ook, maar het voelt zo fijn en veilig om te geloven.
Die veiligheid mist ze soms een beetje. Ze mist haar vader.

4 Sterren
Uit het leven gegrepen - 24.04.2021
Harry

Leest fijn en snel weg. Mooi hoor en goed ritmisch geschreven!Fijn boek voor veel mensen denk ik. Een steun.Goed dat de schrijfster verbinding centraal stelt.Heel belangrijk in een tijd dat mensen de extremen opzoeken.Maar eerst moet het erger worden voordat het verbeterd.Dan komt er het bewustzijn dat we elkaar allemaal nodig hebben in die goeie ouwe kosmos.

5 Sterren
Goede therapeut - 23.04.2021
MAARTJE

Een aantal jaren geleden bij Lies in therapie geweest. Brn inmiddels enorm opgeknapt . Dit heeft mij veel geholpen. Was heel benieuwd naar haar nieuwe boek! Ik vind het heel spannend en makkelijk leesbaar in een woord fsntastisch!!

Misschien vind je dit ook leuk :

Het glazen penthouse

Leo van der Weele

Welterusten kaars

review:
*verplichte velden