Nog glimlach jij naar mij

Dinsdag 14 mei






Lewy body dementie

zo heet het monster dat jou in zijn greep houdt.
Hij strooit hallucinaties en wanen op jouw pad
alsof parkinson nog niet erg genoeg was.
Wat een vreselijk nare beproeving!
Waarom toch God?
Machteloos en rusteloos bidden wij u
help ons als ’t blieft.


AZ Sint Jan Brugge / 14.00 uur

Ik wil jou alleen even zeggen
dat ik zielsveel van je houd.
Niets valt nu nog uit te leggen
tenzij: ooit deed ook ik fout.
Wit is je laken en koel voelt jouw hand.
God zegene en beware jou,
ik zal over jou waken met hart en verstand.
Een extra dekentje tegen de kou,
ook wat gebeden in stilte gezegd,
rust nu maar zusje, ’t is mooi geweest.
Psalm 23 nog een keer uitgelegd,
hoog in de hemel wacht jou straks een feest.


Zachtjes

Zachtjes verzorging, doe haar geen pijn,
laat haar nog even bij me zijn.
Verzorg en vertroetel haar,
stil haar lijden en streel haar haar.
Spreek haar van Jezus’ liefde,
vergeef dat zij jou ooit griefde.
Zegen en kus haar in slaap,
blijf nog wat bij haar en waak.
Geef haar straks mee met de Heer
en weet ooit zie je haar weer.


Ziekenhuiskamer 212

Een glaasje koel water,
kaarsrecht het rietje erin.
Gezegd is nu alles.
Jij nam mij vroeger
overal met je mee,
al botste het later vaak
tussen ons twee.
Een telefoontje, jouw vraag
naar mij bewees me
dat liefde onloochenbaar is,
al duurt het soms jaren
eer men dit beseft.


Zus

wat lig je hier stil nou,
zo moe en zo ziek.
Je wilt best naar Jezus
maar hebt nog geen rust
eer je allen gezien hebt,
ten afscheid gekust.
Ik geef jou mijn zegen,
je streed lang genoeg.
Loop triest door de regen,
besef dat jij mij eens droeg.


Wakend bij zus

Geren en gekwebbel overal op de gang,
je wendt stil je hoofd, onrustig en bang.
Jouw ogen vragen: “Zou hij nog komen, mijn man?”
Misschien in je dromen, wat weet hij ervan.
Hoe jij nu zelfs piekert over zijn welzijn
los moeten laten doet wel zoveel pijn.
Ik kan enkel liefdevol troosten,
wend mijn blik nu naar het Oosten.
Vraag God om wijze woorden en raad,
neem jou in mijn armen eer je ons verlaat.


Visite / 14.35 uur

“Wie zou er nog komen vandaag?”
Vind je het gek dat ik dit nu vraag?
Hij heeft zo hard geweend, haar jongste zoon,
nooit eerder zoveel, voor hem ongewoon.
‘Je moest het eens weten!’ denk ik bedroefd,
‘hoezeer jouw afscheid ook mij beproeft.’
Toch glimlach en heel ik, waar ik maar kan,
altijd in stilte, men weet er niet van.
Jij vroeg mij, hier ben ik, trouw aan jouw zij,
nu mag het nog even straks is het voorbij.


AZ Sint Jan Brugge/ 14.55 uur

Kamer 212, hier ligt mijn zus
bezocht door zonnestralen
uit een hemel heel ver weg,
of nee, misschien wel heel dichtbij.
Ook door vrienden in ’t geloof,
nu ongelovig dat een leven zo snel voorbij is,
terwijl men er nog zoveel van verwachtte,
door mij, haar zorgenkind, haar zus.
Zo lang wachtten wij vruchteloos op elkaar
maar vandaag ben ik er helemaal voor haar.


Wat kaartjes vertellen

Een levensloop in weinig woorden:
Gelukkige Moederdag. Wat is moeder zijn?
Zorgen, verzorgen van de avond tot de morgen.
God geeft om Zijn schapen en jij
bent er een van, net als ik beschermd
door Hem die iedereen even lief heeft.
Ik wil je alleen even zeggen
dat wij niet langer kat en hond zijn,
maar allebei rasechte troeteldieren
mits men ons de kans geeft om
dat te uiten. Met of zonder toeschouwers
langs de zijkant van ons leven.
Ik houd zielsveel van jou dus,
mijn voedstermoeder, mijn zus.